Drie voorbeelden over het werk in de expositie 'what about GREY' door Anton Gregoire

DRIE VOORBEELDEN

 

GREY 46

Op een gezellig salontafeltje zoals iedereen dat wel kent uit zijn

omgeving staan een mannen- en vrouwen torso. Beiden zijn

aangewezen op de zuurstof die tussen hen instaat. Hoewel je zou

denken dat ze op elkaar en de zuurstof zijn aangewezen zijn ze

pontificaal van elkander afgekeerd. Zijn we in onze samenleving niet

allen in meer of mindere mate van elkaar afhankelijk, beroven we

elkaar door onszelf van de ander te vervreemden niet van de

noodzakelijke levensader. Het doet me aan de andere kant ook

denken aan een KPN reclame uit de begintijd van de mobile

telefonie, waarin twee mensen in een bootje tegen over elkaar zitten

en elkaar bellen met de tekst: 'ik voel tóch een afstand'.

 

GREY 47 - Callgirl -

Op een nonchalante wijze hangt het 'onderstel' van een vrouw over

een stoel. Waar haar torso zou beginnen is een opengewerkte

ouderwetse telefoon gemonteerd. Het zou een commentaar kunnen

zijn op de positie van de vrouw in de seks industrie. Met haar

wellustige vagina lokt ze de mannen die haar moeten bellen. De

vrouw is ontmenselijkt. Of zou de boodschap zijn dat wij op dit

moment hard op weg zijn allemaal een mobiele telefoon of tablet te

worden. Al onze communicatie gaat digitaal, wij hebben geen

lichaam meer nodig.

 

GREY 51 - Jongens met een vliegtuig -

Deze installatie bestaat uit twee broers en een vliegmachine

waarmee ze spelen. De oudste broer heeft een duidelijke handicap,

hij mist een arm. De (veel te) lange armen van de broers lijken bij

uitstek geschikt voor het spel dat ze spelen; het heen en weer gooien

van een vliegtuig. Maar is het wel een spel wat hier gespeeld wordt.

Welke broer is de hoeder van de ander. Waarom heeft de jongere (of

in ieder geval kleinere) die verrekijker. Is er in het verleden iets

voorgevallen waardoor de broers dit spel spelen en heeft dat met de

handicap van doen. Zou het vliegtuig symbool staan voor de

bevrijding van de onderlinge afhankelijkheid. De installatie nodigt de

toeschouwer uit om te fantaseren over de relatie tussen de broers en

de omstandigheden waaronder zij het spel spelen.

what about GREY, door Anton Gregoire

'what about GREY'
 

door Anton Gregoire
 

Petra Wiek studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende

Kunsten te Den Haag. Sindsdien is zij zelfstandig kunstenares en

exposeert zij haar werk in binnen- en buitenland.
 

OVER DE EXPOSITIE
 

Aan de tentoonstelling 'what about GREY', van ruimtelijk werk en

installaties, ging een veelomvattende voorbereiding vooraf.

Jarenlang heeft Petra materiaal verzameld met het doel dit 'ooit',

'ergens' voor te gebruiken. Het laatste jaar is het idee voor deze

tentoonstelling en het produceren van het werk in een

stroomversnelling terecht gekomen en ontstond het ene na het

andere ruimtelijk beeld.

Ik heb gedurende deze periode een aantal maal haar atelier bezocht

en met haar over het werk gesproken. Petra verzameld voorwerpen,

zonder preoccupatie. Ze vallen haar toe. In haar hoofd bewaart ze

deze voorwerpen als in een labyrintisch archief waar zij als

'poppenspeelster' toegang toe heeft. Er kan eindeloos worden

gecombineerd en geschakeerd met de onderdelen om uiteindelijk het

beeld zo samen te stellen dat het de juiste gevoelens uitdrukt. Het

gaat Petra om het BEELD en niet om de analyse of interpretatie

ervan. Ze beslist feilloos dat het ZO moet en niet anders.

 

OVER HET WERK
 

In 'what about GREY' wordt een behoorlijke diversiteit aan beelden

getoond. De beelden hebben een uiteenlopende expressie. Een

zekere distantie van de toeschouwer tot de beelden ontstaat doordat

alle beelden in één kleur grijs zijn geschilderd. Tegelijkertijd krijgen

de afzonderlijke beelden een betrekking tot het totaal. Het

monochrome grijs dwingt de concentratie op het beeld af, zonder

afleiding door een hiërarchisch kleurenpalet of afleidende accenten.

In tegenstelling tot wat je zou verwachten geeft het grijs veel

dynamiek aan de beelden.

Het werk van Petra is spontaan maar weldoordacht. Het snijdt op

vileine wijze maatschappelijke en menselijke thema's aan: de

exploitatie van kinderen, fysiek en mentaal misbruik. Een aantal

beelden en installaties vragen aandacht voor de kinderlijke onschuld

die in conflict komt met de prestatie- en productie gerichte

samenleving. Daarnaast zien we commentaar op relaties en

verhoudingen tussen mensen onderling en de maatschappij. De

beelden zijn soms op een aantal aspecten cynisch of ironisch maar

tegelijkertijd humoristisch door absurdistische elementen. Ondanks

de keiharde boodschap wordt het werk daardoor zacht en soms

sensueel. Het is beschouwend en laat altijd voldoende ruimte voor

een eigen interpretatie van de toeschouwer.

 

 

 

 

 

 

 

in atelier voor de tentoonstelling what about GREY in Ateliers BaZtille